“A onda je nešto puklo“ je scenska parodija na Sarajevski atentat. Njegova „smiješna“ strana osmišljena na lucidan način à la TV show. Taj je kobni događaj 1914. odredio sudbine mnogih, ali je zauvijek ostao referentna tačka u knjizi naših života.
U dramaturškoj osnovi projekat je zasnovan na „Stilskim vježbama“ R. Queneaua, dakle, uzima se jedan događaj koji se provlači kroz optiku ilustrativnog i dobija se komičnost koja je zasnovana na živopisnosti likova, njihovoj mašti, uglu gledanja i razumijevanja.
Jedna tema varira kroz različitu doživljajnost aktera, klasičnih subjektivnih pripovjedača, međutim, ovo nisu skice likova nego likovi precizno definirane kategorizacije s ličnom dramom.
Tako jedan događaj biva osnov za nevjerodostojnost, lažnu optiku, ljudsku nesavršenost – a istovremeno je pokazatelj modernog društva zasnovanog na „ego“ okviru koji je sve samo ne objektivan.
Akteri izlaze iz jednog lika u drugi koristeći se imitacijom, karikaturalnošću, facijalnom ekspresijom uz neznatnu kostimsku promjenu, jer je sva pažnja usmjerena na njihovu „varijativnost“.
Uloge su povjerene mladim, talentiranim ali i vrlo iskusnim glumcima, iza kojih je mnogo uspješnih projekata u pozorištu: Aldinu Tuciću – vrsnom bh. komičaru i Negri Čičić, vokalnoj solistici i članici muzičkog teatra.
Aldin Tucić interpretira sljedeće likove (SendvičarMoricTrofač, PopaMarakije, Ciganka Đejlana, Asimov sin šofer Zamlata, Peniser Đoko Oko, Hodža Mehaga, HašimTači Tačni, Josip Skroz Kito, Crna Huja i Šerifa). Negra Čičić uz klavirsku pratnju i repliciranje glavnom glumcu donosi lik Špijunke Hate Mata Hate.